Απ’ την πολύχρονη ενασχόλησή μου με την πολιτική, απ’ την εντρύφησή μου σε επιστημονικά κείμενα και μελέτες για τον τουρισμό και τις διεθνείς τάσεις του, όπως και απ’ την πενταετή ήδη θητεία μου στην αυτοδιοίκηση, έχω αποκομίσει χρήσιμα θεωρώ συμπεράσματα για τον τουριστικό τομέα, τα οποία και θα επιχειρήσω συνοπτικά να καταθέσω. Συμπεράσματα, που κυρίως αφορούν στις παρεχόμενες εκείνες υπηρεσίες προς έναν επισκέπτη, οι οποίες και συγκροτούν μια ολοκληρωμένη πρόταση, ένα συνολικό πακέτο για ό,τι πολυεπίπεδα θα χρειαστεί κατά την παραμονή του σε έναν τόπο. Ή πιο σωστά, θα τον δελεάσουν καταρχάς για να μεταβεί σε ένα νησί όπως η Λέσβος, γνωρίζοντας προκαταβολικά τι επιλογές θα έχει, διανύοντας τις διακοπές του σ’ αυτό.
Προέχει το νησί να διαθέτει ξεκάθαρη ταυτότητα. «Αυτογνωσία» για να ξέρει ποιο είναι το τουριστικό της προφίλ κι υπόβαθρο, τι προσφέρει στον επισκέπτη και σε ποιους επισκέπτες μπορεί να απευθυνθεί και να τους προσελκύσει. Προϋπόθεση όλων για την επιδιωκόμενη τουριστική ανάπτυξη, είναι η Λέσβος να έχει εξωστρέφεια. Να αποτινάξει, με την καταλυτική συμβολή των νέων τεχνολογιών, ό,τι την κρατά «περίκλειστη» κι απομονωμένη στα βορειοανατολικά ελληνικά σύνορα κι έτσι να διεκδικήσει τη θέση που της αξίζει.
Προφανώς – κι είναι ευρέως γνωστό –ήδη είναι σε εξέλιξη μια σειρά δράσεων και ενεργειών προβολής και προώθησης του τουριστικού προϊόντος της Λέσβου, βάσει του σχετικού σχεδιασμού της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, ο οποίος κι έχει αρχίσει να αποδίδει. Ενισχύοντας λοιπόν τον ήδη υλοποιούμενο προγραμματισμό τουριστικής ανάπτυξης, θεωρώ πως οφείλουμε ως νησί να διαμορφώσουμε και να δώσουμε σε κάθε δυνητικό μας επισκέπτη επεξεργασμένες –και γιατί όχι καινοτόμες κι εναλλακτικές- προτάσεις, ένα πακέτο που να καλύπτει κάθε του ανάγκη στους ακόλουθους τρεις βασικούς άξονες:
- Πρώτον της διαμονής. Ο τουρίστας όπου πάει θα πρέπει να βρει κατάλυμα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του. Είτε ξενοδοχείο είναι αυτό, είτε ενοικιαζόμενο δωμάτιο, είτε σπίτι. Είναι χαρακτηριστικά τα σχετικά παραδείγματα του Μολύβου με τις μικρές ξενοδοχειακές μονάδες και τα σπίτια, αλλά και της Ερεσού που διαθέτει ελάχιστα ξενοδοχεία, πολλά ενοικιαζόμενα και πληθώρα κατοικιών που προσφέρονται προς ενοικίαση.
- Το πού θα φάει και τι ο επισκέπτης είναι ο δεύτερος τομέας που χρειάζεται να υπάρχει λεσβιακή πρόταση. Η τοπική γαστρονομία, ακόμη κι αν είναι υποκειμενικό να θεωρηθεί η καλύτερη, μπορεί κάλλιστα να προβληθεί και να χαρακτηριστεί ως μια πολύ καλή κουζίνα με ιδιαίτερα γνωρίσματα. Οι σοβαρές προσπάθειες προβολής της που έχουν γίνει για παράδειγμα απ’ τον Φορέα Τουρισμού Μολύβου με το καθιερωμένο φεστιβάλ, αλλά κι άλλες μεμονωμένες πρωτοβουλίες σε διάφορες περιοχές από φορείς και καταστήματα εστίασης, αποδεικνύουν τις τεράστιες προοπτικές που έχει η γαστρονομική Λέσβος. Πόσο μάλλον αν συνδεθεί δημιουργικά με τον πρωτογενή τομέα και τα ξεχωριστά τοπικά προϊόντα.
- Τέλος, ο επισκέπτης θέλει και πρέπει να γνωρίζει τι θα δει και πώς θα περάσει το χρόνο του στον τόπο που επισκέπτεται. Οι επιλογές εδώ είναι άπειρες, αφού το νησί προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες επί μέρους επισκέψεων. Οι δύο του κόλποι, το απολιθωμένο δάσος, τα μοναστήρια, τα μουσεία, οι αρχαιολογικοί του χώροι, τα δάση και οι παραλίες του, είναι ενδεικτικά μερικές απ’ αυτές.
Ευτυχώς ίσως, η Λέσβος δεν ανέπτυξε το μαζικό τουρισμό κι έτσι έχει τώρα την ευκαιρία να προωθήσει με τα ολοκληρωμένα πακέτα – προτάσεις που προανέφερα και νέες, πλην του κλασσικού μοντέλου «ήλιος και θάλασσα», μορφές τουρισμού. Πακέτα που να απαντούν στις σύγχρονες απαιτήσεις, όπως για παράδειγμα οι κατοικίες για ψηφιακούς νομάδες, που αν μη τι άλλο θα ξαναζωντανέψουν ερημωμένα χωριά, εισφέροντας γενναία στην τοπική οικονομία. Για όλα αυτά ειδικότερα θα επεκταθώ σε επόμενο σημείωμα, αφού το θέμα της τουριστικής ανάπτυξης και του πρωτεύοντα ρόλου που έχει σ’ αυτήν η Περιφερειακή αυτοδιοίκηση δεν εξαντλείται εύκολα.